Psychoterapia Pozytywna (PPT) to zorientowana na zasoby metoda leczenia psychoterapeutycznego dla osób, par i rodzin.

Psychoterapia pozytywna (PPT, za Peseschkianem od 1977) to metoda psychoterapeutyczna opracowana przez Nossrata Peseschkiana i współpracowników w Niemczech od 1968 roku. Można ją określić jako humanistyczną psychoterapię psychodynamiczną, która opiera się na pozytywnej koncepcji ludzkiej natury.

ZASADA NADZIEI

Terapeuta chce pomóc swoim pacjentom w zrozumieniu i dostrzeżeniu znaczenia i celu ich zaburzenia lub konfliktu. W związku z tym zaburzenie zostanie ponownie zinterpretowane w sposób „pozytywny” (interpretacje pozytywne).

Dzięki takiemu pozytywnemu spojrzeniu możliwa staje się zmiana stanowiska, nie tylko dla pacjenta, ale także dla jego otoczenia. Dlatego choroby pełnią funkcję symboliczną, którą musi rozpoznać zarówno terapeuta, jak i pacjent. Pacjent dowiaduje się, że objawy i dolegliwości związane z chorobą są sygnałami, aby przywrócić równowagę jego czterech obszarów życia.

ZASADA RÓWNOWAGI

Pomimo różnic społecznych i kulturowych oraz wyjątkowości każdego człowieka można zauważyć, że w zarządzaniu swoimi problemami wszyscy ludzie odwołują się do typowych form radzenia sobie. Thomas Kornbichler wyjaśnia:
„Nossrat Peseschkian sformułował przy pomocy Balance Model of Positive Psychotherapy (nowatorskie, współczesne podejście do dynamicznej psychoterapii), żywy model radzenia sobie z konfliktami w różnych kulturach”.

Zgodnie z modelem równowagi cztery obszary życia to:

ZASADA KONSULTACJI

Pięć etapów terapii i samopomocy. Pięć etapów psychoterapii pozytywnej przedstawia koncepcję, w której terapia i samopomoc są ze sobą ściśle powiązane.

1. OBSERWACJA: obserwacja; dystansowanie się (percepcja: zdolność do wyrażania pragnień i problemów)
2. INWENTARZ: inwentarz (zdolności poznawcze: wydarzenia życiowe w ciągu ostatnich 5 do 10 lat)
3. WZMACNIANIE: wzmacnianie sytuacyjne (samopomoc i aktywizacja zasobów pacjenta: umiejętność wykorzystania przeszłych sukcesów w rozwiązywaniu konfliktów)
4. WERBALIZACJA: werbalizacja (zdolności komunikacyjne: umiejętność wyrażania nierozstrzygniętych konfliktów i problemów w czterech jakościach życia)
5. ROZSZERZANIE CELÓW: rozwijanie celów (w celu wywołania perspektywy orientacji życiowej po rozwiązaniu problemów)

Prof. dr Nossrat Peseschkian (1933-2010) był profesorem specjalizującym się w neurologii, psychiatrii, psychoterapii i medycynie psychosomatycznej. Urodził się w Iranie i przeniósł się do Niemiec w 1954 roku. Szkolenie psychoterapeutyczne odbył w Niemczech, Szwajcarii i Stanach Zjednoczonych.

Prof. Peseschkian zaczął rozwijać pozytywną psychoterapię w późnych latach 60-tych i wczesnych 70-tych. Rozwój tej koncepcji PPT obejmował badanie związku między kulturą a chorobą oraz pojęć kulturowych w 22 różnych grupach kulturowych. Był także założycielem Akademii Psychoterapii w Wiesbaden oraz dyrektorem Międzynarodowej Akademii Psychoterapii Pozytywnej i Transkulturowej - Fundacji Peseschkian. Był wykładowcą w Wyższej Szkole Medycznej Państwowej Izby Lekarskiej w Hesji w Niemczech.

Jako międzynarodowy wykładowca prof. Peseschkian wygłaszał wykłady na uniwersytetach i uczelniach w wielu krajach, m.in. w USA, na Hawajach, w Kanadzie, Nowej Zelandii, Australii, Papui Nowej Gwinei, Kenii, Japonii, Chinach, Indiach, Brazylii, Boliwii, Szwajcarii, Austrii, Rosji, Ukrainie, Turcji, Cyprze, Bułgarii, Niemczech.

Prof. dr Nossrat Peseschkian jest autorem wielu książek o psychoterapii. 26 książek o pozytywnej psychoterapii zostało częściowo opublikowanych w 24 językach i były jednymi z pierwszych w Europie Wschodniej. Przetłumaczone wersje jego książek są dostępne m.in. w języku chińskim, rosyjskim, angielskim i hiszpańskim. Ponad 250 artykułów jego autorstwa zostało opublikowanych w czasopismach naukowych.